ધર્મ ને સંસ્કૃ તિ મા’ને બાપ છે

મુક્તક

પ્રેમ   દેવો  પ્રેમ  લેવો એ  જ  નિત્ય   ક્રમ   છે

પ્રેમીઓના  પ્રેમનો  ક્યાં સ્થાપવો  વિક્રમ   છે ?

આંખમાં તેની છબી લૈ જાયારથી ફરતો ‘દિલીપ’

તે  બધે  દેખાય, મનમાં  પાપપુણ્ય ના ભ્રમ છે

——-

કેટલો માનવ ઉપર તુજ પ્યાર  છે

દિલ  ઝૂકી  પડતું કહે  આભાર છે

ગીત, નર્તન, કાવ્ય આજે થઈ જશે,

એમ  લાગે છે  જીવન  તહેવાર  છે

19/01/’10

આ ગઝલ સૂરતથી પ્રકાશિત થતા સુરેશ વિરાણીના દ્વિમાસિક ‘કાવ્યસૃષ્ટિ’માં પ્રસિદ્ધ થઈ ચૂકેલ.

ગઝલ

ધર્મ ને સંસ્કૃ તિ  મા’ને  બાપ છે

પ્રેમ કરવો એ જ જગમાં પાપ છે ?

લાખ   ચાલે  પાઠપૂજા  તોય  શું

એક બસ તેનો નિરંરત જાપ છે !

માગશો પાણી તો મળશે દૂધ પણ

કોઈને  ચાહો તો મળશે શ્રાપ છે.

પ્રેમની લવલવ તો દુનિયા બહું કરે

પણ રમતમાં આપશે  તે થાપ છે.

જેલ  મ્હેલો  ચહું  દિશા ટૂંકી પડે

હું ને તું, દિલનો ખુણો અમાપ છે

આંધળો  જેને કહો તે પ્રેમ તો

સૃષ્ટિનું સંગીત છે, આલાપ છે

પથ્થરોમાં  સ્થાન કયાં છે પ્રેમનું

પ્રેમના મંદિરમાં તેની છાપ છે.

ધર્મનો ઉપયોગ તો ઘાતક ઠર્યો

ચોતરફ ધિક્કાર ઘૃણા તાપ છે.

પ્રેમની હત્યા ‘દિલીપ’ તેં જોઈ ત્યાં

ક્યાં  ગુનાઓ  કે સજાનું  માપ છે.

-દિલીપ ગજજર

“Falling in love you remain a child; rising in love
you mature. By and by love becomes not a
relationship, it becomes a state of your being. Not
that you are in love – now you are love”

19th Jan.Osho’s Death Anniversary